(Άρθρο από την ομιλία του Shimon Lavee, Καθηγητή Γενετικής Φυτών του Πανεπιστημίου της Ιερουσαλήμ, κατά τη διάρκεια του 2ου διεθνούς συνέδριου του Ελιά & Ελαιόλαδο)

Η ελιά είναι ένα δέντρο του Μεσογειακού χώρου, το οποίο καλλιεργείται επί αιώνες σε εκτατικούς ή ημιεκτατικούς ελαιώνες. Ο τρόπος που συγκομίζονται οι ελαιόκαρποι είναι πολύ δαπανηρός. Οι αποδόσεις και το σχετικό εισόδημα ανά εδαφική μονάδα είναι μικρό. Γι’ αυτό πρέπει να βρούμε τρόπους εντατικοποίησης, διότι διαφορετικά η ελαιοκαλλιέργεια δεν μπορεί να επιβιώσει. Το εργατικό κόστος για την συγκομιδή του προϊόντος είναι υψηλό και χρειάζεται να βρεθούν τρόποι μηχανοποίησης, ώστε να γίνει η συγκομιδή οικονομικά αποτελεσματικότερη.

ΕΠΙΛΕΓΟΝΤΑΣ ΠΟΙΚΙΛΙΕΣ ΕΛΑΙΟΔΕΝΤΡΩΝ

Μια άριστη ποικιλία θα πρέπει να είναι ορθόκλαδη, εύκολη στη συγκομιδή με τη χρήση δονητή, να έχει υψηλή απόδοση με μεγάλη παραγωγή σε ελαιόκαρπο και, την ίδια στιγμή, να μην έχουμε απώλειες στην ελαιοπεριεκτικότητα των καρπών, ούτε φυσικά στην ποιότητα. Υπάρχουν νάνες ποικιλίες καθώς και ημι-νάνες, για τις οποίες και πάλι η δαπάνη της συγκομιδής είναι αρκετά χαμηλότερη.

Η ΧΡΗΣΗ ΔΟΝΗΤΩΝ ΣΤΗ ΣΥΓΚΟΜΙΔΗ

Υπάρχουν νέα συστήματα μηχανοποίησης και πολλά που αναπτύσσονται. Υπάρχει ένας δονητής με κάποια ραβδιστικά στην κορυφή, τα οποία όταν δονείται το ελαιόδεντρο, τινάζουν και τα κλαδιά, με αποτέλεσμα η απόδοση να είναι υψηλότερη. Με τη χρήση του παραπάνω μηχανήματος μειώνονται τα εργατικά, γιατί μέχρι τώρα, με τη χρήση του δονητή, πάντα χρειάζονται λίγοι εργάτες οι οποίοι με τα ραβδιστικά έριχναν τους καρπούς που δεν έπεφταν.

ΑΡΔΕΥΣΗ, ΚΛΑΔΕΜΑ ΚΑΙ ΦΥΤΟΠΡΟΣΤΑΣΙΑ

Ένας άλλος σημαντικός παράγων είναι η άρδευση των ελαιοποιήσιμων ελαιώνων. Τα πρώτα πειράματα μας είχαν δείξει ότι μπορούμε να έχουμε σημαντικές αλλαγές στον κλάδο της ελαιοκαλλιέργειας ως αποτέλεσμα της άρδευσης των ελαιώνων. Ένα άλλο πρόβλημα που πρέπει να λάβουμε υπόψη είναι το κλάδεμα, γιατί αυτό έχει πολλή δουλειά. Απλά, θα αναφέρω ότι έχουν γίνει ήδη πειράματα και υπάρχουν πολλές σχετικές μελέτες. Θέλω να σας προειδοποιήσω ότι μερικές από αυτές τις μεθόδους καλλιέργειας δεν είναι κατ’ ανάγκη ταιριαστές στην Ελλάδα, επειδή κάποιες από αυτές χρειάζονται μεγάλες εκτάσεις ώστε να είναι πραγματικά αποτελεσματικές. Και τα μικρά αγροτεμάχια δεν ταιριάζουν σε αυτού του τύπου την ελαιοκαλλιέργεια. Επίσης, για το μέλλον, χρειάζεται να μειώσουμε τη χρήση των ζιζανιοκτόνων και μυκητοκτόνων. Γι’ αυτό εργαζόμαστε για τη δημιουργία ποικιλιών οι οποίες να είναι ανθεκτικές σε διάφορές ασθένειες.

ΚΡΙΤΗΡΙΑ ΕΠΙΛΟΓΗΣ: ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΟΙ – ΕΝΤΑΤΙΚΟΙ – ΥΠΕΡΕΝΤΑΤΙΚΟΙ ΕΛΑΙΩΝΕΣ

Οι υψηλής πυκνότητας ελαιώνες δεν έχουν μεγαλύτερη παραγωγικότητα σε ελαιόκαρπο από έναν αρδευόμενο τυπικό ελαιώνα. Έχουν περίπου την ίδια, καθώς από έναν καλό εντατικό ελαιώνα έχουμε περίπου έναν τόνο ανά στρέμμα. Άρα, όταν κάνετε τη δαπάνη για εγκατάσταση ενός υπερεντατικού ελαιώνα, πρέπει να ξέρετε πώς να την κάνετε, μελετώντας τις σωστές αποστάσεις φύτευσης, τη σωστή ποικιλία, τον τρόπο κλαδέματος.

Αν θέλετε να έχετε μια οικονομική καλλιέργεια, στην οποία να βασίζεται το εισόδημά σας, πρέπει να μιλήσουμε για αρδευόμενους, εντατικού τύπου ελαιώνες, όπου μπορείτε να έχετε απόδοση, τουλάχιστον μακροπρόθεσμα, έναν τόνο ανά στρέμμα (συμπεριλαμβανομένης και της παρενιαυτοφορίας). Αν δεν έχετε αυτή την απόδοση, η καλλιέργεια δεν είναι οικονομικά συμφέρουσα.

Μπορείτε να διαβάσετε το πλήρες άρθρο στην ιστοσελίδα του OliveNews.gr.